Του Κωνσταντίνου Καραΐσκου, υποψηφίου Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ

Πάμε λοιπόν στις ευρωπαϊκές εκλογές του Ιουνίου και στο επίπεδο των καθεστωτικών ΜΜΕ δεν διαφαίνεται καμία διάθεση να θιχτούν τα ζωτικά προβλήματα της πατρίδας μας, που άλλωστε πηγάζουν από την ΕΕ ή συνδέονται με τις πολιτικές της. Η ατζέντα μάλλον θα είναι στο γνωστό, άθλιο πεδίο του κουτσομπολιού, με το τελικό αποτέλεσμα να υπερκαθορίζεται από τη βούληση της κυβερνώσας ολιγαρχίας. Ενδεικτικό και το ...καρναβαλικό ψηφοδέλτιο της ΝΔ που λες «δεν μπορεί, κάποιος μας κάνει πλάκα» - σαν να ζούμε 20 χρόνια πριν!

Πρώτιστο ζήτημα ο πόλεμος. Ενώ η ΕΟΚ είχε στηθεί στην προοπτική να ενωθούν ειρηνικά οι ευρωπαϊκοί λαοί, σήμερα η ΕΕ ρίχνει λάδι στις δυό φωτιές που άναψαν δίπλα της. Στην Ουκρανία πριμοδοτεί παντί τρόπω το εγκληματικό καθεστώς του Κιέβου ώστε να πλήξει τη Ρωσία (ήδη με τις συμφωνίες του Μινσκ οι ευρωπαϊκές χώρες είχαν παίξει βρώμικα και το ομολογούν), αδιαφορώντας αν αυτή η πριμοδότηση είναι μπούμεραγκ κατά του βιοτικού επιπέδου των δικών της πολιτών. Έτσι υπονομεύεται και ο δεύτερος στόχος της αρχικής ευρωπαϊκής ιδέας, η ευημερία των εθνών της. Αλλά στο ίδιο ζήτημα παραβιάζεται κατάφωρα και η διακηρυγμένη αρχή κατά των διακρίσεων, αφού ο άνωθεν κατευθυνόμενος αντιρωσισμός είναι γνήσιος ρατσισμός, ακριβώς αυτό που δήθεν πολεμούν οι πολιτικές των Βρυξελλών. Στην υπηρεσία του ίδιου σκοπού έχει ξεχαστεί και η (λογική) απέχθεια προς τις ναζιστικές ιδέες, τις οποίες ανοιχτά πρεσβεύουν διάφορες ομάδες στο εσωτερικό της ουκρανικής ηγεσίας και στις ένοπλες δυνάμεις της.

Στη δεύτερη φωτιά που άναψε, στο Ισραήλ, η ευρωπαϊκή στάση είναι σαφώς πιο διακριτική αλλά εξίσου άτιμη. Αν εξαιρέσει κανείς την Ιρλανδία, οι υπόλοιπες χώρες περιορίζονται σε φραστικές καταδίκες μιας γενοκτονίας του άμαχου Παλαιστινιακού πληθυσμού που γίνεται μπροστά στα μάτια μας εδώ και μισό χρόνο. Επίσης το διεθνές δίκαιο που κάθε τόσο θυμίζουν οι διάφοροι Μπορέλ στο Ουκρανικό, δείχνει να μην το θυμάται κανένας όταν αναφέρεται στο εβραϊκό κράτος. Εκεί ξεχνιούνται και τα «εγκλήματα πολέμου» και οι πολιτικές τύπου απαρτχάιντ και τα «θεοκρατικά καθεστώτα». Η δε σχετική λογοκρισία χτυπάει κόκκινο, φτάσαμε στο σημείο να απαγορεύεται η είσοδος του ...Γιάννη Βαρουφάκη στη Γερμανία ώστε να μην μετέχει σε εκδήλωση για την Παλαιστίνη! Ακόμα και στον βομβαρδισμό του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό οι ευρωπαϊκές χώρες στον ΟΗΕ κάνανε πλάτες στο σιωνιστικό έγκλημα, ενώ για τα νόμιμα ιρανικά αντίποινα έτρεξαν όλοι να καταδικάσουν χωρίς αστερίσκους και συμψηφισμούς. Και βεβαίως, ως μέλη του ΝΑΤΟ, δεν μπορούν παρά να ακολουθήσουν αν χρειαστεί την αμερικανική, άκριτη στήριξη στο καθεστώς του Τελ Αβίβ. 

Είναι αυτή η Ευρώπη όπου θέλουμε να ζήσουμε; Ποια είναι η θέση των κομμάτων που διεκδικούν τις 21 θέσεις των ευρωβουλευτών; Συμφωνούν αφού το λέει η Πρεσβεία, αδιαφορούν εφόσον πέφτει το παραδάκι, διαφωνούν; Ειδικά για την Ελλάδα και την Κύπρο που βρισκόμαστε στην χειρότερη θέση, αφενός λόγω της εγγύτητας με τη Μέση Ανατολή (και των πρόσφατων σχέσεών μας με το Ισραήλ) και αφετέρου λόγω των παραδοσιακών δεσμών μας με τη Ρωσία που διαρρήξαμε τόσο επώδυνα, οφείλουμε να μιλήσουμε. Ειρήνη, δικαιοσύνη, ουδετερότητα είναι λέξεις που πρέπει να επανέλθουν στο λεξιλόγιό μας, αν δεν ξεχάσαμε εντελώς τις αξίες που επικαλείτο κάποτε ο πολιτισμένος κόσμος.