Της Ζωής Τσαρούχα, υποψήφιας Ευρωβουλευτού της ΝΙΚΗΣ

Αυτό που συμβαίνει κάθε χρόνο στο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, ξεφεύγει από τα ανθρώπινα όρια και δεν εξηγείται με την ανθρώπινη λογική.

 …Έχω ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα 12 φορές μέχρι σήμερα και υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας του Θαύματος που συμβαίνει εκεί.  Είχα την Ευλογία να βρεθώ τις ημέρες του Πάσχα στους Αγίους Τόπους . Εκεί έμαθα ότι κάποιες ήρθανε αποκλειστικά για να βρεθούνε «στο κερί». Ρώτησα να μάθω λεπτομέρειες και μου είπανε ότι μαζεύονται πιστοί στο κελάκι των Ορθοδόξων που βρίσκεται παραπλεύρως του Αγίου Κουβουκλίου κι εκεί επεξεργάζονται το κερί που έρχεται από όλη την Ελλάδα και φτιάχνουν τα «πιττάκια» που προσφέρουν οι πατέρες ως ευλογία στους πιστούς. Το καλύτερο, το καθαρότερο κερί, που έρχεται κάθε χρόνο από το Άγιο Όρος, το κρατάνε για την Αγία Σφράγιση δηλαδή το σφράγισμα του Παναγίου Τάφου αφού μπει μέσα ο Πατριάρχης και μετά.

Η επεξεργασία του κεριού απαιτεί πολύωρη και κουραστική διαδικασία από πολλά άτομα ωστόσο κανένας μας δεν αισθάνθηκε κούραση ή κάψιμο από το πλάσιμο του κεριού το οποίο έλιωνε σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Όλη τη διάρκεια της διακονίας μας εκεί ήμασταν με την ευχή και άυπνοι γιατί οι πειρασμοί ήταν πολλοί.

«Δεν είναι εύκολο να συμμετέχεις πρέπει να το ζητήσεις από τον Χριστό και την Παναγία κι αν είναι ευλογημένο θα μπεις», έτσι με πληροφόρησαν, έτσι κι έγινε!

 Ήμασταν περίπου 30 άτομα από όλη την Ελλάδα ίσως και από το εξωτερικό. Μαζευτήκαμε από τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωί στην Αγία Αυλή και το μεσημέρι στο κελάκι άγρυπνοι και εργαζόμενοι συνεχώς πάνω στο κερί μέχρι το Μεγάλο Σάββατο που το παραδώσαμε στον μακαριστό π. Παντελεήμονα τον Αγιοταφίτη που αν ζούσε σήμερα κανένας δεν θα τολμούσε να πει κουβέντα για το Άγιο Φως.  

Δεν ήξερα τι θα δω. Δεν αισθανόμουν κανένα φόβο άγχος ή κούραση παρά μόνο μεγάλη χαρά. Αφού παραδώσαμε και την Αγία σφράγιση (στην οποία υπάρχει πάντα προζύμι από όλα τα προηγούμενα χρόνια, δηλ. 2000 χρόνων περίπου) και περιμέναμε για το Άγιο φως μου είπανε  να κοιτάζω το Τρούλο. Ο Τρούλος αλλάζει όταν πλησιάζει η ώρα να έλθει το Άγιο Φως. Έτσι κι έγινε.  Μέσα στο ναό ήτανε ένα πανηγύρι. Είδαμε κάποιες  καντήλες να ανάβουνε μόνες τους απέναντι από τον Πανάγιο Τάφο και μέσα στο Ιερό του Ναού της Αναστάσεως. Πολλά κεριά ανάβουν μόνα τους. Όταν ανάψανε  και τα  33  κεριά που κρατούσαμε περνούσαμε  το Άγιο Φως πάνω στο σώμα μας ,όπου πονούσε ο καθένας χωρίς να καιγόμαστε. Νιώθαμε τη θέρμη Του, αλλά δεν καιγόμασταν. Μάλιστα έσβησα τα κεριά  με τα χέρια μου χωρίς να κα!!! Όταν επιστρέφοντας στην Ελλάδα δοκίμασα να σβήσω τα ίδια κεριά με τα χέρια μου σπίτι μου, έπαθα έγκαυμα . Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά, την αγαλλίαση, την συγκίνηση που ένιωσα εκείνες τις ώρες.  Πίστευα ότι θα έκλαιγα γιατί μόλις είχα χηρέψει κι όλη την Μ. Εβδομάδα έκλαιγα, όμως ένα χαμόγελο ειρήνης και απερίγραπτη χαρά έβλεπε κανείς στο πρόσωπό μου . Αυτό το χαμόγελο το κρατώ βαθιά μέσα στην καρδιά μου μέχρι και σήμερα, μέχρι και την δική μου Ανάσταση!!!

Προκαλώ λοιπόν όποιον νομίζει ότι είναι ψέματα όλα αυτά να διαπιστώσει από κοντά το θαύμα του Αγίου Φωτός .   «έρχου και ίδε…» όπως μας ζήτησε κι ο Κύριός μας!!!

 Καλή Ανάσταση στις καρδιές όλων μας!!!

Υ.Γ.: Η κατάσταση στο Ισραήλ και γενικά στη Μέση Ανατολή  υπενθυμίζει σε όλους τους πιστούς ότι η Ορθόδοξη Πίστη δεν σκιάζεται από κανένα «σκοτάδι», όταν είναι ισχυρή στην καρδιά μας.