Ο κόσμος μας κινείται πλέον σε επικίνδυνες ατραπούς και γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι τα επόμενα χρόνια θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα, όχι μόνο για την χώρα μας, αλλά και για μεγάλες περιοχές του πλανήτη στις οποίες εξυφαίνονται παρασκηνιακά διάφορα σενάρια τα οποία συντελούν αναπόδραστα σε μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση σε κοινωνικό , οικονομικό,  αλλά και πολιτικό επίπεδο.

Αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά στην επικαιρότητα των ημερών για να αντιληφθεί ότι μια ταυτόχρονη αναστάτωση παρατηρείται σε διαφορετικούς γεωπολιτικούς χώρους. Στην Ευρώπη η πολιτική κρίση στην οποία έχουν περιέλθει οι δύο ισχυρότερες οικονομίες της Γαλλίας και της Γερμανίας δεν προμηνύει καμία σταθερότητα για το μέλλον. Αν η Γαλλία και η Γερμανία βρεθούν μπροστά σε μια κρίση χρέους , όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε τί θα σημάνει αυτό για την συνολικότερη αρχιτεκτονική του ευρώ. Την ίδια στιγμή το μπρα ντε φερ που παρατηρείται ανάμεσα στην Δύση και τη Ρωσία για τον έλεγχο  σε χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ όπως η Ρουμανία και η Γεωργία αναζωπυρώνει τον δεύτερο ψυχρό πόλεμο που βιώνει πλέον η ανθρωπότητα.

Την ίδια στιγμή και ενώ μαίνονται οι συγκρούσεις σε δύο πολεμικά μέτωπα αυτό της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, με την παρουσία πλέον ως ενεργού και ισχυρού παίκτη των εξελίξεων  τους μουσουλμάνους μαχητές του ISIS στη Συρία , αλλά και τις πολιτικές παλινωδίες στη Νότια Κορέα γίνεται περισσότερο από σαφές ότι οι Δημοκρατικοί που εγκαταλείπουν την εξουσία στις ΗΠΑ επιχειρούν να ναρκοθετήσουν το έδαφος πάνω στο οποίο θα πατήσει πολιτικά ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ από τις 20 Ιανουαρίου και μετά.

Αυτή η παγκόσμια ανασφάλεια σε συνδυασμό με τις αβεβαιότητες που πυκνώνουν δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστη και την Ελλάδα. Η χώρα μας η οποία μαστίζεται όσο καμία άλλη στην ΕΕ από την ακρίβεια και την ανέχεια, που φέρνει η πολύ χαμηλή αγοραστική δύναμη των Ελλήνων πολιτών, βρίσκεται πάλι σε μια κατάσταση συναγερμού για εκείνους που βλέπουν τους οικονομικούς και κοινωνικούς  δείκτες να επιβαρύνονται. Μπροστά σε αυτές τις προκλήσεις δυστυχώς μια καθεστωτική νοοτροπία που έχει εισβάλλει στον πολιτικό βίο της χώρας με βασικό εμπνευστή και εκφραστή της τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Αν συνυπολογίσουμε σε αυτές τις παρατηρήσεις και το γεγονός ότι ο λαός μας παρατηρεί τις εξελίξεις ως «μοιραίος και άβουλος αντάμα», κατά τον ποιητή, με μια απάθεια συγκλονιστική όλο αυτό το χρεοκοπημένο μοντέλο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, αντιλαμβάνεται ότι στη ραστώνη μιας υπερκαταναλωτικής μανίας το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να περιμένει, χωρίς κανένα αγωνιστικό φρόνημα, είναι τα επόμενα δεινά που προετοιμάζουν άλλοι για αυτόν χωρίς αυτόν. Καταναλώνει λοιπόν απαθώς ότι του σερβίρει η μιντιακή ολιγαρχία, είτε στην υπόθεση της Αμαλιάδας , είτε στην πρόσφατη τερατώδη  υπόθεση του αστυνομικού της Βουλής. Καταναλώνει τόσο πολύ ασχήμια που πλέον η έννοια αυτή του γίνεται τόσο συνηθισμένη που μοιάζει ως μια σχεδόν φυσιολογική κατάσταση .

Ο καιρός που μπορεί να προβλέψει κάποιος τις δυσκολίες που έρχονται έχει παρέλθει, γιατί σχεδόν κάθε  ελληνικό νοικοκυριό δεν βιώνει μόνο τις οικονομικές δυσκολίες, αλλά κυρίως βιώνει τις ματαιώσεις μιας πολιτικής που εκείνο που γνωρίζει να κάνει καλά είναι να εγκαθιδρύει μύθους που καταρρέουν πολύ γρήγορα με κρότο. Μόνο κάποια αντανακλαστικά θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν σε αυτό τον κατήφορο. Είναι  εκείνα που διέσωσαν τον ελληνισμό σε κάθε ανάλογη συγκυρία. Αναφέρομαι στην παράδοση και στην επιστροφή στις ρίζες του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Αν και αυτά εκλείψουν παντελώς από μια ταλαιπωρημένη κοινωνία τότε η παγκοσμιοποιημένη σούπα, ούτε θα σερβίρεται πλέον, ούτε θα τρώγεται.