Άγιος Νικόλαος, ο προστάτης άγιος του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος. Στο Συναξάρι του αναφέρονται πάρα πολλά θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα.

Ακόμη, σύμφωνα με την παράδοση, υπήρξε προστάτης των φτωχών, των άπορων και των παιδιών, μοιράζοντας πολλά δώρα, χωρίς ποτέ να αποκαλύπτει την ταυτότητά του.

Λαοφιλής άγιος και μια από τις αντιπροσωπευτικότερες μορφές ιδανικών επισκόπων της Εκκλησίας μας. Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, του οποίου η ιερή μνήμη τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου.

Γεννήθηκε γύρω στο 270, στα Πάταρα της Λυκίας, από Έλληνες ευκατάστατους γονείς. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός ενώ έγινε κληρονόμος μεγάλης περιουσίας. 

Τη μεγάλη απόφαση να υπηρετήσει τον Θεό και τον λαό του Θεού την πήρε ενώ ήταν ακόμη παιδί. Σε μια εποχή κατά την οποία η ειδωλολατρία έδινε τις σκληρότερες μάχες της κατά του Χριστιανισμού.

Ενώ ήταν ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας, όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι τον αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο. Από τη θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση για την προστασία των φτωχών και των άπορων, ιδρύοντας νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ήταν ο πατέρας, ο φροντιστής, καταφύγιο κάθε πονεμένου, και όχι μόνο, ανθρώπου.

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού υπέστη σκληρά βασανιστήρια, ενώ χιλιάδες Χριστιανών οδηγήθηκαν στον θάνατο. Στα κηρύγματά του τούς ήλεγχε έντονα, μια και έβλεπε την πολιτική εξουσία να αντιστρατεύεται το πραγματικό συμφέρον και το θέλημα του λαού.

Ως μέλος της Ά Οικουμενικής Συνόδου, το 325, έδωσε σκληρή μάχη εναντίον του αιρετικού και βλάσφημο του Χριστού, Άρειο. Κάτι που το πλήρωσε με φυλάκιση και εξορία.

Αποτελεί πρότυπο για όλους τους κατοπινούς κληρικούς, μια και ο ίδιος υπήρξε πιστός μιμητής του Χριστού. Υπήρξε γνήσιος εκφραστής του ελληνορθόδοξου ιδεώδους.

Αρωγός των πιστών, πραγματικός κανόνας πίστεως, ενσαρκωτής της ελληνικής παράδοσης, και εγκρατείας διδάσκαλος. Η δημοκρατική τακτική του και η συλλογικότητα στις ενέργειές του τον έκαναν αγαπητό σε όλους τους Ορθόδοξους και περισσότερο στους Έλληνες.

Στις δύστηνες μέρες μας, κατά τις οποίες ζούμε τις χειρότερες περιόδους της εθνικής μας υπόστασης, έχουμε ανάγκη από φωτεινά ορόσημα και την αρωγή του Αγίου Νικολάου για να σωθεί ο λαός μας, αρκεί να τον επικαλεστούμε.

Ο Άγιος Νικόλαος αποδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατό του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς, σύμφωνα με την παράδοση, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο Μύρο, όπως και άλλων αγίων.

Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες αφαίρεσαν τα περισσότερα και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, τοποθετώντας τα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου, που θεμελιώθηκε εκεί το 1087, ακριβώς για να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου.

Ας έχουμε τις πρεσβείες του!