Στο παρόν άρθρο, θα προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τα χαρακτηριστικά τα οποία θα πρέπει να έχει ένα σοβαρό κίνημα, στον λεγόμενο «δημοκρατικό πατριωτικό χώρο».

Τα τελευταία χρόνια ο συγκεκριμένος χώρος ασχολείται σχεδόν μονοθεματικά, με την «συμφωνία των Πρεσπών» και με το λαθρομεταναστευτικό. Δυο ζητήματα πολύ σημαντικά, αλλά όχι τα μοναδικά που ταλανίζουν την πατρίδα μας. Αυτό δείχνει την γύμνια και την έλλειψη θέσεων και προτάσεων του συγκεκριμένου χώρου. Ένα σύγχρονο πατριωτικό κίνημα πρέπει να μπορεί να δώσει απαντήσεις σε μια σειρά από θέματα για τα οποία είτε δεν είναι εύκολο να δημιουργηθεί μια επεξεργασμένη και ολοκληρωμένη πρόταση είτε προκαλούν αμηχανία στον «χώρο» και δεν ακούγεται κουβέντα γι' αυτά. 

Εδώ και μερικούς μήνες έχουμε μπει στην Εποχή του Μπολιάσματος (κατά το Εποχή του Χαλκού). Το κοσμοϊστορικό γεγονός της "πανδημίας" του κορωνοϊού προκάλεσε παγκόσμια αναστάτωση, ελήφθησαν σχεδόν απάνθρωπα μέτρα παντού και τελικά φθάσαμε στο πολυπόθητο "μπόλι" για την σωτηρία του ανθρωπίνου είδους για "να κερδίσουμε την ζωή και την ελευθερία μας πίσω"!

Και πρωτεργάτες σε αυτόν τον αγώνα "σωτηρίας" οι κυβερνώντες, οι κάθε λογής ειδικοί, τα ΜΜΕ, ακόμα και τα Hoaxes, αφού έπρεπε να έχουμε και ελεγκτές της αλήθειας... Αυτής της αλήθειας που σαμποτάρουνε πολλοί "συντηρητικοί", "αρνητές", "ψεκασμένοι" και "συνομωσιολόγοι", όπως το σύστημα βάφτισε όλους εκείνους που έχουν άλλη άποψη από την επίσημα αποδεκτή.

Γράφει ὁ Ἠλίας Ἄθ. Θεοχαράκης – Θεολόγος

Εἶναι φαίνεται ἐλάττωμα, «κουσούρι» τῆς φυλῆς μας νὰ ξιπάζεται μ’ ὅτι ξενόφερτό της σερβίρουν, χωρὶς νὰ ἐξετάζει τί μπορεῖ νὰ κρύβεται ἀπὸ πίσω καὶ τί κίνδυνοι μπορεῖ νὰ ἐλλοχεύουν. Ὅπως δὲ ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος Φώτης Κόντογλου πρὶν ἑξήντα (60) χρόνια περίπου: «Ἡ ξενομανία μᾶς ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλειά, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή, κι ὅποιος ἔχει τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος. Ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα παζάρι ποὺ πουλιοῦνται ὅλα, σὲ ὅποιον θέλει νὰ τὸ ἀγοράσει. Καταντήσαμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀπάνω μας τίποτα ἑλληνικό, ἀπὸ τὸ σῶμα μας ἴσαμε τὸ πνεῦμα μας.

Στοιχείο της προστασίας της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου αποτελεί και το δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής ταυτότητας το οποίο κατοχυρώνεται μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 στο εδάφιο α της νέας παρ. 5 του άρθρου 5 του Συντάγματος.

Η βιοτεχνολογική επανάσταση εγείρει σύνθετα νομικά και ηθικά ζητήματα που άπτονται της προστασίας ποικίλων εκφάνσεων των θεμελιωδών  δικαιωματων με κορυφαίο διακύβευμα το σεβασμό της αξίας του  ανθρώπου.

Στην πατρίδα μας, ο επίσημος εορτασμός για την εορτή της μητέρας καθιερώθηκε για πρώτη φορά το έτος 1928. Από τότε και μέχρι του έτους 1958 ο εορτασμός της μητέρας γινόταν κατά την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στις 2 Φεβρουαρίου, αφού η Παναγία μας είναι η Μητέρα των μητέρων. Από του έτους όμως 1959 και μέχρι σήμερα ο επίσημος εορτασμός μετατέθηκε, ίσως και για εμπορικούς λόγους, τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, προκειμένου η γιορτή αυτή να εορτάζεται από κοινού με όλους τους λαούς του Δυτικού κόσμου.

Σήμερα αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα η Πατρίδα μας δοκιμάζεται σκληρά όσο ποτέ άλλοτε. Οι σπεκουλαδόροι και καιροσκόποι πολιτικοί μας άρχοντες  παρέδωσαν στον ξένο κατακτητή και στους ντόπιους συνεργάτες τους την γή των προγόνων μας. Οδηγώντας τον μαρτυρικό λαό  στην εξαθλίωση! Η θεόσταλτη και διαχρονική πυξίδα του Έθνους, όπως απορρέει από την πλούσια Ελληνορθόδοξη παράδοση μας, που γαλούχησε γενιές και γενιές, απώλεσε την πορεία  της – η Ναυς που λέγεται Ελλάδα κινδυνεύει!

 Το ταξίδι της «δείχνει να τελειώνει» ανάμεσα από συμπληγάδες πέτρες, σε μια νέα τραγική  Οδύσσεια.

 Άραγε υπάρχει ελπίδα;

  Ὁ Κτίστης καί Δημιουργός τῶν πάντων, ὁ Πανάγιος Θεός, μᾶς ἔκανε τό πιό πολύτιμο δῶρο,  τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Μονογενῆ Του Υἱοῦ. Δέν μᾶς ἔδωσε κάποιον ἐκπρόσωπό Του ἤ κάτι ἄλλο ἐκτός τοῦ ἑαυτοῦ Του.   «Οὐ πρέσβυς οὐδέ ἄγγελος ἄλλ΄ αὐτός Κύριος ἔσωσεν αὐτούς διά τό ἀγαπᾶν αὐτούς» ( Ἠσαΐας 63,9 )

Αὐτό τό μοναδικό δῶρο τό ἔδωσε σέ ἐμᾶς, πού τόν πικράναμε καί τόν πικραίνουμε, πού ἀθετήσαμε καί περιφρονήσαμε τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο μᾶς ἔπλασε καί παραβήκαμε καί παραβαίνουμε τίς ἅγιες καί σωτήριες ἐντολές Του.

Ὁ Ἅγιος Θεός καί ὅταν ἐμεῖς ἐγίναμε ἀπό υἱοί, ἐχθροί Του δέν μᾶς ἀποστράφηκε, δέν ἔγινε κι Αὐτός ἐχθρός μας ἀλλά ἔμεινε καί φέρθηκε ὡς εὔσπλαχνος πατέρας.